(قبولى اعمال در رضايت ساربان)  

روزى يكى از مؤمنين به نام ابراهيم جمّال خواست نزد وزير هارون الرّشيد - علىّ بن يقطين - برود؛ وليكن علىّ بن يقطين – که از شیعیان امام کاظم بود - از پذيرش و ملاقات با ابراهيم امتناع ورزيد. پس از آن، ايّام ذى الحجّه فرا رسيد و علىّ بن يقطين جهت انجام مناسك حجّ، عازم مدينه منوّره و مكّه معظّمه گرديد.
هنگامى كه به مدينه رسيد، خواست به زيارت و ملاقات حضرت ابوالحسن ، امام موسى كاظم علیه السلام شرفياب شود، همين كه جلوى منزل حضرت رسيد و اجازه ورود خواست ، امام علیه السلام از پذيرش و ملاقات با او امتناع ورزيد.روز بعد هم همين امر تكرار شد .
پس به غلام حضرت گفت : به مولايم بگو كه من از علاقه مندان مخلص شما هستم و اين همه راه را براى زيارت شما آمده ام ، گناه و خلاف من چيست ، كه مرا نمى پذيرى ؟
هنگامى كه غلام ، گفته علىّ بن يقطين را براى امام كاظم علیه السلام بازگو كرد، آن حضرت برايش چنين پيغام فرشتاد: چون ملاقات با ابراهيم شتر چران را نپذيرفتى ، و تو دل او را شكستى و نا اميدش كردى و او از تو آزرده خاطر بازگشت.
و بايد بدانى كه خداوند هم اعمال تو را مقبول درگاهش قرار نخواهد داد؛ مگر آن كه ابراهيم جمّال از تو راضى و خوشنود گردد.

(الثاقب فى المناقبص 458، ح 386، عيون المعجزات : ص 103، س 20، بحار الانوارالا نوار: ج 48، ص 85، ح 105.)