(‌ویژگی‏های‏ اخلاقی‏ امام ‏هادی علیه السلام)   

امام هادی علیه السلام نمونه‏ای از انسان کامل و مجموعه سترگی از اخلاق اسلامی بود. «ابن شهر آشوب» در این باره می‏ نویسد:
« امام هادی علیه السلام خوش‏خوترین و راست‏گوترین مردم بود. کسی که او را از نزدیک می‏ دید، خوش برخوردترین انسان‏ها را دیده بود و اگر آوازه‏اش را از دور می‏ شنید ، وصف کامل‏ترین فرد را شنیده بود. هرگاه در حضور او خاموش بودی، هیبت و شکوه وی تو را فرا می‏ گرفت و هرگاه اراده گفتار می‏ کردی، بزرگی و بزرگواری اش بر تو پرده در می‏ انداخت. او از دودمان رسالت و امامت و میراث دار جانشینی و خلافت بود و شاخساری دل نواز از درخت پربرگ و بار نبوت و میوه سرسبد درخت رسالت ...» شبانگاه به سجده و رکوع می‏ افتاد و با صدایی محزون و غمگین می گفت: خداوندا، این گناهکار پیش تو آمده و این نیازمند به تو روی آورده، خدایا، رنج او را در این راه بی‏ پاداش مگذار! بر او رحمت آور و او را ببخش و از لغزش‏ هایش درگذر» در ساده زیستی الگو بود «از دنیا چیزی در بساط زندگی نداشت. بنده‏ای وارسته از دنیا بود. در آن شبی که به خانه ‏اش هجوم آوردند، او را تنها یافتند با پشمین ه‏ای که همیشه بر تن داشت و خانه‏ ای که در آن هیچ اسباب و اثاثیه چشم‏گیری دیده نمی ‏شد. کف خانه ‏اش خاک‏ پوش بود و بر سجاده حصیری خود نشسته، کلاهی پشمین بر سر گذاشته و با پروردگارش مشغول نیایش بود».
سبط بن جوزى درباره زهد امام مى گويد: امام على هادى كمترين ميل و گرايشى به دنيا نداشت و هميشه ملازم مسجد بود، هنگامى كه خانه اش را بازرسى كردند، جز قرآن ، كتب دعا و چند كتاب علمى در آن چيزى نيافتند.

(ویژگی‏های اخلاقی امام هادی(ع)حجة الاسلام ابوالفضل هادی منش)