(رعايت آداب اسلامى در اوج قدرت)   

روزى اميرالمؤمنين علیه السلام در دوران خلافتش در خارج كوفه با يك نفر ذمى كه در پناه اسلام بود، همراه شدند، مرد ذمى گفت: بنده خدا كجا مى روى ؟امام فرمود: به كوفه .
هر دو به راه ادامه دادند تا سر دو راهى رسيدند. هنگامى كه ذمى جدا شد و راه خود را پيش گرفت برود، ديد كه رفيق مسلمانش از راه كوفه نرفت ، همراه او مى آيد.
مرد ذمى گفت : مگر شما نفرمودى به كوفه مى روم ؟فرمود: چرا شما از راه كوفه نرفتى، راه كوفه آن يكى است .
مى دانم ولى پايان خوش رفاقتى آن است كه مرد، رفيق راهش را در هنگام جدايى چند قدم بدرقه كند و دستور پيغمبر ما همين است ،بدين جهت مى خواهم چند گام تو را بدرقه كنم ، آنگاه به راه خود بر مى گردم .ذمى گفت :پيغمبر شما چنين دستور داده ؟ امام فرمود:بلى .اين كه آيين پيغمبر شما با سرعت در جهان پيشرفت كرد و چنين پيروان زياد پيدا نمود، حتما به خاطر همين اخلاق بزرگوارانه او بوده است .
مرد ذمى با اميرالمؤمنين به سوى كوفه برگشت . هنگامى كه شناخت همراه خليفه مسلمانان بوده است ، مسلمان شد و اظهار داشت : من شما را گواه مى گيرم كه پيرو دين و آيين شما مى باشم .

(بحار: ج 41، ص 53 و ج 74 ص 157؛ داستانهاى بحارالانوار، ج 3، ص 48.)