(اوج مصيبت امام حسين علیه السلام)   

شيخ صدوق قدس سره در علل الشرايع به اسناد خود از عبدالله بن فضل هاشمى روايت كرده كه گفت : به امام صادق علیه السلام عرض كردم : يا بن رسول الله ، چه شد روز عاشورا روز شهادت حسين علیه السلام است روز بزرگ مصائب است ، و حال آن كه روز وفات رسول الله علیه السلام و روزى كه فاطمه عليهاالسلام جهان را وداع گفت و روزى كه اميرالمومنين علیه السلام شهادت يافت و روزى كه حسن بن على علیه السلام به ضربت ستم شهيد گشت واجب مى كند كه مصائب اين روزها بزرگ تر باشد ؟
امام علیه السلام فرمود: مصيبت روز قتل امام حسين علیه السلام بزرگ تر است از جميع ايام ، زيرا كه اصحاب كساء كه در نزد خداوند بهترين آفريدگانند، فزون از پنج تن نباشند و آنها محمد و على فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام هستند و جود عالم منوط به وجود ايشان بود چون رسول خداعلیه السلام جهان را وداع كرد مردمان به بقاى چهار تن ديگر شاد بودند و چون فاطمه عليهاالسلام از دنيا رفت مردمان به وجود حسن و حسين عليهماالسلام تسليت مى يافتند چون على علیه السلام به شهادت رسيد، امام حسن و امام حسين عليهماالسلام به جاى او بودند و بعد از شهادت حسن علیه السلام مردم چشمشان به جمال حسين علیه السلام بود اما چون حسين علیه السلام را به قتل رساندند كسى از اصحاب كساء باقى نماند تا مردم را در سوگوارى آن حضرت سير و سلوكى باشد ولى شهادت حضرت حسين علیه السلام چنان بود كه پيامبر علیه السلام و على و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام همگان را شهيد كرده باشند اين جاست كه مصيبت روز شهادت حسين علیه السلام بزرگترين ايام و برزگترين مصائب است .
( وقايع الايام ، ص 371.)